معنای کفر

بسم الله الرحمن الرحیم

 

همانطور که در مطلب قبل بیان شد، فهم واژه «کُفر» نیاز به شرح بیشتری از این واژه دارد تا درک عمیقتری برای ما بوجود آورد.

کفر در لغت عرب به معنای «پوشاندن» است. البته معنای "پنهان کردن" هم از آن تعبیر شده است.

به همین خاطر است که عرب به شب، "کافر" می گوید و برگ هایی که میوه را می پوشاند، "کافور" می نامد.

اگر به صورت اصطلاحی و در امر دین بخواهیم به معنای این لغت اشاره کنیم، واژه «پس زدن» و «کنار زدن» و «جایگزینی چیز دیگری با آن» هم از آن برداشت می شود (اگرچه این تعبیر نیاز به دقت بیشتری دارد). در کاربرد دینی از این واژه، کسی که حقیقت الوهیت «الله» و رسالت «محمد» صل الله علیه و آله و «شریعت» ی که از پی آن می آید را "پنهان" کند و پس بزند و با امر دیگری(که قطعاً باطل است)، این حقیقت را بپوشاند، «کافر» خوانده می شود.

البته این واژه در قرآن کریم در وجوه مثبتی هم به کار رفته است:

1-    «وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ» (عنکبوت/7)

در این آیه، خداوند وعده می دهد که گناه کسانی که ایمان آورده اند و عمل صالح انجام داده اند را می پوشاند و به کناری پس می زند.

2-    «لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ» (بقره/256)

در این آیه، کفر به طاغوت و به کنار زدن طاغوت و ایمان داشتن به خدا اسباب تمسک به عروة الوثقی شناخته شده است.

از این آیه می توان به تضاد کفر و ایمان هم پی برد. یعنی شما کفر به یک چیز را با ایمان به چیز دیگری جایگزین می کنید و بالعکس.

همچنین برای «کفر» اقسام و مراتبی مشخص شده است که در منابع مختلف موجود است و ما به همین مقدار توضیح از این واژه بسنده می کنیم.

 التماس دعا